NASZ PATRON św. JAN PAWEŁ II

Nasze przedszkole zostało utworzone 15 grudnia 1988 roku. Od 1 września 2002 roku zostało przyłączone do Zespołu Szkół imienia Jana Pawła II w Sokołowie Małopolskim.

Metody pracy

NOWATORSKIE METODY

STOSOWANE W PRACY Z DZIEĆMI W NASZYM PRZEDSZKOLU

 

  • Metoda ruchowej ekspresji twórczej R. Labana - u podstaw tej metody leży naturalna ruchliwość i naturalny styl motoryki dziecka, pozwala ona na posługiwanie się różnymi formami ruchu i ekspresji jak: ćwiczenia muzyczno ruchowe, zabawy, taniec, opowieść ruchowa, inscenizacja, improwizacja ruchowa itp. W metodzie uwzględnia się łączenie ruchu z muzyką i rytmem i dlatego często przy realizacji zadań wykorzystuje się instrumenty.
  • Metoda C. Orffa -  kulturę fizyczną dziecka należy rozwijać w ścisłej korelacji z kulturą rytmiczno-muzyczną oraz z kulturą słowa. Nawiązuje do tradycyjnych, zanikających we współczesnych czasach form zabaw, ćwiczeń, tańców, muzyki, porzekadeł, legend, baśni, poezji, prozy itp. Głównym celem i zadaniem tej metody jest wyzwolenie u dzieci ekspresji i rozwijanie inwencji twórczej zwłaszcza powiązanie muzyki z ruchem.
  • Metoda kinezjologii edukacyjnej P. Dennisona -  praktyczny i dynamiczny system, który posługuje się prostymi ruchami ciała dla zintegrowania funkcji mózgu.  Specyficzne ruchy gimnastyki mózgu uaktywniają sieci neuronowe w całym mózgu, w obu półkulach równocześnie, pomagają budować podstawy potrzebne do zapewnienia sukcesu w uczeniu się w ciągu całego życia. Kinezjologia Edukacyjna pomaga poprzez ćwiczenia, na poprawę wzroku, pamięci, rozumienia, koordynacji i podstawy.
  • Pedagogika zabawy - stwarza możliwości dzieciom do działania w atmosferze akceptacji i zaufania. Celem jej jest dostarczenie prowadzącemu różnorodnych pomysłów, które umożliwią świadomą i kreatywną pracę z grupą. Głównymi zadaniami pedagogiki zabawy są: harmonijny i wszechstronny rozwój dziecka, pomoc w odkrywaniu najlepszych cech dziecka.
  • Drama - jest specyficzną metodą w nauczaniu i wychowaniu, która polega na rozwiązywaniu problemów poprzez działania w roli, poprzez uczestniczenie w fikcji dramatycznej, najczęściej improwizowanej lub opartej na tekście literackim. Drama uczy samodzielności myślenia i działania, aktywności i otwartości, rozwija emocje, wyobraźnię i fantazję, także elokwencję i plastykę ciała, wyrabia umiejętność współżycia i pracy w grupie.
  • Metoda Kniessów -  ma na celu kształtowanie i rozwój fizyczny dziecka poprzez ruch, muzykę. Ćwiczenia odbywają się na wszystkich grupach mięśniowych z uwzględnieniem automasażu. Jednocześnie uwrażliwia się małe dziecko na piękno muzyki klasycznej. W metodzie tej główny nacisk kładzie się na ruch.
  • Metoda aktywnego słuchania muzyki Batii Strauss - Pozwala na przybliżenie dzieciom muzyki klasycznej. Dzieci aktywnie słuchają tzn. słuchając, wykonują proste ruchy rytmiczne siedząc, lub proste ruchy taneczne proponowane przez nauczyciela. Kontakt z muzyką jest dla dziecka źródłem twórczych poczynań, różnorodnych poszukiwań, stymuluje dziecko do samowyrażania się w tańcu lub śpiewie, kształtuje kulturę muzyczną, rozwija umiejętności słuchania, odczuwanie piękna, rozumienie własnej psychiki, obyczajów, warunków do życia, rozwija poczucie więzi grupowej, rozwija samodzielność, kształci również wyobraźnię dźwiękową.
  • Metoda Dobrego Startu M. Bogdanowicz – aktywizuje i usprawnia czynności analizatorów: wzrokowego, słuchowego i kinestetyczno – ruchowego. Kształci prawidłową lateralizację, orientację w przestrzeni i w schemacie ciała. Koordynuje więc czynności wzrokowo –słuchowo – ruchowe oraz usprawnia i harmonizuje wszystkie funkcje psychomotoryczne. Kształci ona zdolność rozumienia i operowania symbolami, ułatwia nawiązanie kontaktów społecznych, szczególnie dzieciom z różnymi dysfunkcjami. Metoda ta ma wielostronne oddziaływanie  i dlatego nosi nazwę metody psychomotorycznej. W metodzie dobrego startu stosuje się trzy rodzaje ćwiczeń: ćwiczenia ruchowe, ćwiczenia ruchowo – słuchowe, ćwiczenia ruchowo – słuchowo – wzrokowe.
  • Metoda J. Osborne twórczego myślenia  - Metoda ta jest szczególnie polecana podczas rozwiązywania problemów. Wszyscy uczestnicy mają prawo zgłaszać swoje pomysły, pomysły te nie podlegają ocenie. Ważna jest duża ilość pomysłów, nie jest istotne, kto jest autorem pomysłów. Po zakończeniu zgłoszeń można przystąpić do oceny pomysłów pod kątem przydatności w pracy.
  • Metoda ruchu rozwijającego W. Sherborne – jest to system ćwiczeń i zabaw ruchowych, które wywodzą się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspakajanych w kontakcie z dorosłym. Wykorzystuje dotyk, ruch oraz wzajemne relacje fizyczne, emocjonalne i społeczne. Pozwala rozszerzać świadomość własnego ciała, usprawniać ruchowo, rozszerza świadomość przestrzeni i działania w niej, pogłębia kontakt z innymi ludźmi.
  • Edukacja przez ruch D. Dziamskiej- to pedagogiczny system kształcenia i terapii przeznaczony do pracy z dziećmi na poziomie edukacji elementarnej. 
    Nawiązuje on do holistycznej koncepcji rozwoju człowieka i rozwija umiejętności konstruowania rzeczywistych zajęć zintegrowanych. 
    Chodzi tu przede wszystkim o zintegrowany sposób pracy organizmu podczas uczenia się.
  • „Odimienna metoda nauki czytania”  I. Majchrzak - jest metodą mającą na celu wczesne kształcenie umiejętności czytania z pełnym rozumieniem tekstu. Źródłem inspiracji dla Autorki była filozofia i wskazówki Marii Montessori. Podstawowym celem programu jest tworzenie takich sytuacji edukacyjnych, które bez wysiłku i w przyjazny sposób doprowadzą do wykształcenia kompetencji czytelniczych u dziecka w wieku przedszkolnym.
  • Techniki relaksacyjne - są to specjalne ćwiczenia (fizyczne lub wyobrażeniowe), które umożliwiają odprężenie organizmu, radzenie sobie ze złością, strachem, bólem, poczuciem straty, a przy okazji uspakajają oddech, obniżają ciśnienie, zmniejszają napięcie mięśni i - jak twierdzą psychologowie – pomagają one w harmonijnym rozwoju każdego dziecka. Można połączyć relaksację i krótkie wizualizacje – na koncentrację uwagi, uspokojenie, rozluźnienie czy np. wizualizacje złości, która pomoże dziecku uporać się z tymi emocjami.
  • Sztuka składania papieru Origami- Obecnie składanie papieru traktowane jest jako przyjemne hobby, sposób spędzania wolnego czasu, zabawa czy jedna z form wspierania kształcenia. Coraz częściej proponowane jest jako forma terapii w pracy z dziećmi, młodzieżą, a nawet dorosłymi. Kreatorami nowych form tej sztuki oprócz Japończyków są Hiszpanie, Włosi, Węgrzy, Amerykanie. Origami  podoba się również Polakom. Od ponad 10 lat istnieje u nas Polskie Centrum  Origami, które upowszechnia sztukę składania papieru.
  • Metoda z zakresu edukacji matematycznej E. Gruszczyk–Kolczyńskiej - celem tej metody jest wspomaganie rozwoju umysłowego dzieci i dobre przygotowanie dzieci sześcioletnich do podjęcia nauki w szkole. Powstała ona w wyniku badań naukowych zmierzających do połączenia w jeden proces:  intensywnego wspomagania rozwoju inteligencji operacyjnej  dzieci, kształtowania odporności emocjonalnej potrzebnej dzieciom   do pokonywania trudności, rozwijania umiejętności matematycznych stosowanych w codziennym życiu i wymaganych potem na lekcjach matematyki.